Lezersvragen 2

9. Hoeveel echte dokters zijn er op jouw afdeling?
In het ziekenhuis zijn twee dokters, die niet op een bepaalde afdeling staan. Zoals in elk districtziekenhuis is er een District Medical Officer (deze gaat over de zorg) en een District Health Officer (deze gaat meer over het bestuur en de administratie). Deze medical doctors hebben een universitaire opleiding gehad en hebben de leiding over de clinical officers. Ook zijn ze verantwoordelijk voor het opleiden van medical assistants en clinical officers. Bij ons is dr. Chise de District Medical Officer. Hij is vooral druk bezig om ervoor te zorgen dat mensen hun werk doen. Verder leiden de medical doctors de overdracht en stellen kritische vragen waar meestal geen antwoord op volgt. Al met al komen de dokters een beetje gefrustreerd over, omdat ze ook last hebben van het gebrek aan kennis en motivatie van het personeel.

10. Hoeveel vrije tijd hebben jullie daar eigenlijk? Zorg alsjeblieft ook voor een beetje ontspanning!
Dat komt helemaal goed. In Malawi wordt niet heel hard gewerkt. De ochtendoverdracht begint om 07:30. De ward round is rond 11:30 afgelopen en dan begint de lunchpauze. Vanaf 14:00 zijn er weer
medical assistants en clinical officers op de ward te vinden en rond 17:00 is het tijd om naar huis te gaan. In de weekends gaan we altijd wat leuks doen, zoals op de blogs te lezen (en te kijken) is!

11. Is een ziek mensenleven daar echt zo weinig waard om de juiste aandacht te krijgen?
Er wordt hier niet echt gedacht in waarden. Iedereen doet waarvan hij of zij vindt dat het zijn werk is. Als er een patiënt doodgaat, is dat nooit omdat er te weinig aandacht was: blijkbaar heeft God het dan zo gewild. Als patiënten beter worden, wordt God ook bedankt. Ook tegen een mensenleven wordt heel anders aangekeken. In Malawi zijn de gezinnen erg groot en is het vrij normaal dat een paar kinderen het niet overleven. God bepaalt wie er wel en niet leven en we moeten dankbaar zijn voor wat we hebben. Als er iemand op de afdeling overlijdt, treedt er een soort toneelspel in werking waarbij de guardians luid jammerend op de grond knielen. Dit gaat door totdat de nurses klaar zijn met het lichaam klaarmaken. Daarna gaat het lichaam naar het mortuarium en is het klaar. Dan gaat men weer verder met het dagelijkse leven.

12. Leren jullie veel medische methoden, of is het matig, qua onderzoeken en ingrepen etc.?
Je leert hier vooral zelfstandig te werken, knopen door te hakken en om te gaan met beperkingen op allerlei fronten. Sommige kleine verrichtingen, zoals long- en buikvochtpuncties, ruggenprikken, en
openen van abcessen, worden veel verricht en het medisch personeel is zeer bereid om je dit te leren. De grotere ingrepen op de operatiekamer worden door clinical officers verricht, maar je kunt er wel steriel bij staan. Zelf werk ik niet op de surgical side en kom ik weinig in de operatiekamers, dus ik houd het bij de kleinere ingrepen. Bij de verloskunde kun je af en toe helpen bij keizersnedes.
Het lichamelijk onderzoek wordt hier slecht uitgevoerd. Van tevoren had ik verwacht dat men dat hier tot in de puntjes onder de knie zou hebben, gezien het gebrek aan overige diagnostiek. Dat valt helaas tegen en daar valt dus ook niet veel van te leren. Het uitvoeren van medische beeldvorming en laboratoriumonderzoek wordt hier, net als in Nederland, niet overgelaten aan de dokters – de interpretatie meestal wel.

13. Zijn er onder de verpleegkundigen ook nog buitenlandse studenten of niet?
In mijn ziekenhuis zijn veel student nurses te vinden, maar deze studeren allen in Malawi. Het is wel mogelijk om als Nederlandse student verpleegkunde naar het buitenland te gaan. Zo weet ik dat er
bij onze collega’s in Malosa twee Nederlandse verpleegkundigen zijn. Bedenk wel dat het verplegen hier anders dan in Nederland is: de verzorging van de patiënt wordt gedaan door de guardians. Wat de nurses hier dus doen is vooral medicatie delen, bloed afnemen en infusen prikken.

14. Heb je nog geen heimwee naar Nederland?
Daar heb ik weinig last van; Malawi is een prachtig land en ik heb een erg leuke tijd. Natuurlijk verlang ik soms naar dingen als melk en kaas of douches die altijd warm zijn, maar ik vind het vooral erg jammer dat het coschap er bijna op zit. Gelukkig heb ik na vandaag nog drie weken om rond te reizen en vooral te genieten!