Regen!
Door: Guido
Blijf op de hoogte en volg Guido
02 Maart 2014 | Malawi, Cape Maclear
Wie denkt aan de tropen, denkt misschien aan het oerwoud, hele hoge bomen of wilde dieren met op de achtergrond een ‘tropisch’ zonnetje. Het weer is hier echter erg wisselend: het ene moment staat de felle zon hoog aan de hemel en ben je blij dat je zonnebrandcrème vanuit Nederland hebt meegenomen, het volgende moment komt de regen met bakken uit de hemel. In Malawi loopt het regenseizoen van november tot en met april, dus het regent nu vrij regelmatig. Dat is niet zo erg als het klinkt: door de regen is er ontzettend veel groen en valt de warmte mee. Het schijnt dat in de droge periode (met name september en oktober) de hitte voor toeristen niet uit te houden is. De regen kan echter ook erg hinderlijk zijn, zoals ik eergisteren meemaakte.
We zouden van Cape Maclear weer terug naar Thyolo gaan; dit keer met de taxi, want we konden met andere gasten meerijden tot Blantyre. In de nacht hiervoor had het erg veel geregend (daar hadden wij dankzij – of ondanks? – het rieten dak geen last van gehad). In Malawi zijn de wegen tussen de grote steden geasfalteerd, maar de meeste zijn onverhard en veranderen na een regenbui in een verraderlijke zandbak met regenplassen waarvan je niet weet hoe diep ze zijn. Hier wordt door de lokale bevolking handig op ingespeeld; mensen die toevallig bij de grootste plassen staan zijn graag bereid voor een kleine vergoeding voor de auto uit te lopen. Ook zijn er mensen op brommertjes die je vooruit kunt laten rijden om te kijken hoe begaanbaar de wegen zijn.
Onze taxi-chauffeur had dit echter allemaal niet nodig en wist handig langs alle plassen te rijden. Op een gegeven moment kwamen we echter bij een weg die helemaal onder water stond. Er stond een groep van zo’n 10 mannen, die druk in Chichewa tegen de taxi-chauffeur begonnen te praten. “Ze willen 10.000 kwatcha om onze auto door het water te duwen.” 20 euro. Veel geld voor Malawiaanse begrippen, maar ze hadden gezien dat er 4 blanke mensen in de auto zaten. We hadden weinig keus. Met een elastiekje werd een plastic zak om de uitlaat gedaan om deze te beschermen tegen het water. Terwijl wij ons afvroegen of auto’s wel konden drijven, gingen twee mensen voor de auto uit het water in. Ze verdwenen tot ruim boven de knieën. Na ongeveer 100 meter hield het water op en waren we wonder boven wonder droog gebleven.
De rest van de reis verliep voorspoedig, waardoor we al om 15:00 in Thyolo waren. Dat gaf ons genoeg tijd om even langs de lokale markt te lopen. Deze bestaat hier vooral uit groentekraampjes, waar je voor praktisch geen geld heel veel soorten groente kunt kopen. Opvallend is dat de groente er anders uitziet dan in Nederland. Veel groente en fruit, zoals tomaten, paprika’s en ananas zijn veel kleiner dan ik gewend ben. Toch zit er meer smaak aan dan in Nederland. Zou de genetische manipulatie er vooral op gericht zijn om ons eten er mooi uit te laten zien?
Ook in Thyolo hadden ze last gehad van regen, waardoor de waterleidingen verstopt waren met modder en de kranen niet meer liepen. Dit schijnt regelmatig te gebeuren, maar je kunt water bij de nabijgelegen pomp halen. Wij zijn meteen een teiltje gaan halen. In Malawi wordt bagage gewoonlijk op het hoofd gedragen, dus de vrouwen die ons hielpen met de pomp wilden het volle teiltje op het hoofd van Yentl zetten. Gelukkig konden we ze overtuigen dat dat geen goed idee was en konden we het ‘gewoon’ met de handen dragen. We werden wel raar aangekeken...
We zouden van Cape Maclear weer terug naar Thyolo gaan; dit keer met de taxi, want we konden met andere gasten meerijden tot Blantyre. In de nacht hiervoor had het erg veel geregend (daar hadden wij dankzij – of ondanks? – het rieten dak geen last van gehad). In Malawi zijn de wegen tussen de grote steden geasfalteerd, maar de meeste zijn onverhard en veranderen na een regenbui in een verraderlijke zandbak met regenplassen waarvan je niet weet hoe diep ze zijn. Hier wordt door de lokale bevolking handig op ingespeeld; mensen die toevallig bij de grootste plassen staan zijn graag bereid voor een kleine vergoeding voor de auto uit te lopen. Ook zijn er mensen op brommertjes die je vooruit kunt laten rijden om te kijken hoe begaanbaar de wegen zijn.
Onze taxi-chauffeur had dit echter allemaal niet nodig en wist handig langs alle plassen te rijden. Op een gegeven moment kwamen we echter bij een weg die helemaal onder water stond. Er stond een groep van zo’n 10 mannen, die druk in Chichewa tegen de taxi-chauffeur begonnen te praten. “Ze willen 10.000 kwatcha om onze auto door het water te duwen.” 20 euro. Veel geld voor Malawiaanse begrippen, maar ze hadden gezien dat er 4 blanke mensen in de auto zaten. We hadden weinig keus. Met een elastiekje werd een plastic zak om de uitlaat gedaan om deze te beschermen tegen het water. Terwijl wij ons afvroegen of auto’s wel konden drijven, gingen twee mensen voor de auto uit het water in. Ze verdwenen tot ruim boven de knieën. Na ongeveer 100 meter hield het water op en waren we wonder boven wonder droog gebleven.
De rest van de reis verliep voorspoedig, waardoor we al om 15:00 in Thyolo waren. Dat gaf ons genoeg tijd om even langs de lokale markt te lopen. Deze bestaat hier vooral uit groentekraampjes, waar je voor praktisch geen geld heel veel soorten groente kunt kopen. Opvallend is dat de groente er anders uitziet dan in Nederland. Veel groente en fruit, zoals tomaten, paprika’s en ananas zijn veel kleiner dan ik gewend ben. Toch zit er meer smaak aan dan in Nederland. Zou de genetische manipulatie er vooral op gericht zijn om ons eten er mooi uit te laten zien?
Ook in Thyolo hadden ze last gehad van regen, waardoor de waterleidingen verstopt waren met modder en de kranen niet meer liepen. Dit schijnt regelmatig te gebeuren, maar je kunt water bij de nabijgelegen pomp halen. Wij zijn meteen een teiltje gaan halen. In Malawi wordt bagage gewoonlijk op het hoofd gedragen, dus de vrouwen die ons hielpen met de pomp wilden het volle teiltje op het hoofd van Yentl zetten. Gelukkig konden we ze overtuigen dat dat geen goed idee was en konden we het ‘gewoon’ met de handen dragen. We werden wel raar aangekeken...
-
02 Maart 2014 - 13:23
Kees:
Gelukkig lopen alle avonturen tot nu toe goed af. Is de watervoorziening in het ziekenhuis net zo slecht als in Thyolo? Dat lezen we wel in het eerste ziekenhuis-verslag volgende week. -
02 Maart 2014 - 15:04
Diane Postma:
Geweldig dit verslag en ik had het toch wel moppig gevonden, als je Yentl had kunnen fotograferen met een teiltje op haar hoofd. Zit Yentl nu met gefronste wenkbrauwen? Wat een waterval zeg. Ik geniet wel van jullie verslag. Ga je nu deze week beginnen? Hoe is Yentl haar ervaring? Ik denk, dat jullie nu meer ervaren, hoe het ook anders kan zijn, ik bedoel een tv verslag van Malawi is voor de beeldbuis totaal anders , nu worden jullie met de neus op de feiten gedrukten zie je, dat wij erg luxe leven in ons kikkerlandje.
Groetjes Diane -
02 Maart 2014 - 17:45
Diane Postma:
Nog even, wat een mooie foto' s zeg, dat moet je oude tante nog even kwijt, ik kreeg ze om15.00 uur niet op mijn schermpje, jullie kunnen daar een hoop bieden aan de bevolking, dat wilde ik nog even zeggen -
04 Maart 2014 - 13:55
Annemarie:
Hé Yentl! Even oefenen met dat teiltje hoor! Misschien kan je zo'n stoffen ring gebruiken :-)
Guido, ik kijk uit naar het volgende verslag! -
05 Maart 2014 - 11:23
Laura:
Jeej foto's! Heel vet, wat een ander leven daar.. Klopt het dat jij gisteren bent begonnen? Zet 'm in ieder geval op! Zie net trouwens dat dit dagboek al 165 (!) keer is bekeken. -
10 Maart 2014 - 18:51
Diane Postma:
Heeh luitjes, hoe zijn jullie ervaringen inmiddels in het ziekenhuis?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
